به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه صورت گرفته در دانشگاه کمبریج گامی به سمت ایجاد درمان های شخصی مبتنی بر سلول های خود بیمار برای بیماری های سیستم عصبی مرکزی(CNS) می باشد.

در MS، سیستم ایمنی بدن به میلین پوشاننده اعصاب حمله می کند و آن را تخریب می کند. این امر موجب می شود پیام رسانی عصبی به خوبی صورت نگیرد. سلول های ایمنی کلیدی دخیل در این آسیب، ماکروفاژهای سیستم عصبی موسوم به میکروگلیاها هستند که در سراسر مغز و طناب نخاعی یافت می شوند. در اشکال پیشرونده MS، این میکروگلیاها به CNS حمله کرده و منجر به التهاب مزمن و آسیب به سلول های عصبی می شوند.

پیشرفت های اخیر در زمینه سلول های بنیادی، این انتظار را ایجاد کرده است که می توان از درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی برای درمان بیماری های مربوط به سیستم عصبی مرکزی استفاده کرد. در گذشته محققین کمبریج از سلول های بنیادی عصبی برای کاهش التهاب و کمک به بهبود آسیب های سیستم عصبی مرکزی استفاده کرده اند اما از آن جایی که این سلول های بنیادی عصبی معمولا  از جنین ها تامین می شوند و نمی توان مقادیر زیاد و کافی از آن ها را بدست آورد و هم چنین منجر به ایجاد پاسخ های ایمنی ناخواسته می شوند، محققین به دنبال راه حلی جایگزین بوده اند. این راه حل، استفاده از سلول های بنیادی عصبی القایی(iNSCs) می باشد که حاصل بازبرنامه ریزی سلول های پوستی بیماران به سلول های بنیادی عصبی هستند. محققین دانشگاه کمبریج نشان داده اند که iNSCها می توانند گزینه مناسبی برای ترمیم MS باشند. با استفاده از مدل موشی ایجاد شده برای MS، محققین کشف کردند که شکل مزمن این بیماری موجب افزایش قابل توجه سوکسینات می شود که یک متابولیت کوچک است که به ماکروفاژها و میکروگلیاها سیگنال می فرستد و آن ها را برای ایجاد التهاب فریب می دهد. سوکسینات نه تنها در مایع مغزی نخاعی بلکه در خون محیطی نیز قابل تشخیص است. پیوند سلول های بنیادی عصبی و سلول های بنیادی عصبی القایی به طور مستقیم به درون مایع مغزی نخاعی منجر به کاهش سوکسینات شده و در نتیجه ماکروفاژها و میکروگلیاها را بازبرنامه ریزی می کند و منجر به کاهش التهاب می شود.

این مطالعه جانوری، استفاده از سلول های بازبرنامه ریزی شده بیماران را مسیری به سمت درمان شخصی بیماری های التهابی مزمن از جمله MS می داند.

پایان مطلب/